Leesverslag Algemeen ‘Een schitterend gebrek’

1. Algemene informatie
Titel: Een schitterend gebrek
Auteur: Arthur Japin
Plaats: Amsterdam
Jaar van uitgave: 48^e druk juni 2010
Eerste druk: September 2003
Aantal pagina’s: 239 pagina’s
Genre
Ik denk dat het verhaal een historisch en een romantisch verhaal is.  Het speelt zich namelijk af in de 18^e eeuw en de liefde is het hoofdonderwerp. Het gehele verhaal gaat over de onmogelijke liefde tussen Lucia en Giacomo.

Korte samenvatting
Het boek vertelt het verhaal van Giacomo Casanova en wordt verteld door zijn eerste liefde, Lucia. Terwijl zij springt tussen het heden en het verleden, vertelt zij haar verhaal, het verhaal dat Casanova zelf nooit zal kennen.

Haar jeugd brengt Lucia door op het vredige platteland van Noord Italië. Nooit heeft zij zorgen en altijd kan zij rustig rondfladderen in de natuur. Dan komen de voorbereidingen van het huwelijk van de dochter van de gravin eraan. De gravin is de eigenaresse van het landgoed waar Lucia werkt. Lucia is de dochter van twee bedienden, die al geruime tijd in dienst zijn van de gravin. De gravin ziet Lucia als familie en gaat erg vertrouwd met haar om. Als het personeel voor de voorbereidingen van het huwelijk aankomt, valt Lucia’s blik meteen op twee jongemannen. De gebroeders Fransisco en Giacomo Casanova spreken haar meteen aan. Vooral Giacomo, dus zorgt zij er met een list voor dat hij een vertrek dicht bij dat van haar krijgt. Zo brengt zij hem iedere morgen zijn eten en brengt zij veel tijd door op zijn kamer of bij hem in bed. Maar Giacomo vindt haar nog te jong om het echte genot te kunnen beleven, dus onthoudt hij zich van het liefdesspel. Dan moet hij weer gaan, maar spreken zij af elkaar eeuwig trouw te zijn. Hij zal na een halfjaar terug komen en dan zullen zij trouwen. Zij zullen samen een gelukkig leven opbouwen in Venetië en alles zal mooi zijn.

In de tussentijd wordt Lucia’s kennis bijgespijkerd door een bijlesleraar, die het noodlottige lot treft de ernstige ziekte, de pokken, op te lopen. Hij gaat dood en dan wordt ontdekt dat Lucia besmet is.

Lucia overleeft, maar de schade is enorm: haar gezicht is voor altijd ontsierd door afzichtelijke littekens.

En daar beginnen de problemen. Lucia wil dolgraag trouwen met Giacomo, maar ze wil hem de vernedering van een lelijke echtgenote niet aandoen: zijzelf, maar ook haar man zal door haar lelijkheid nooit geaccepteerd worden in de societykringen van Venetië. Wat moet ze doen?

‘Wanneer ik echter tegen mijn gevoel in zou gaan en hem vrij zou laten, zou hij zijn dromen kunnen najagen en waarmaken. Ik zou dan wel ongelukkig zijn maar troost vinden in de wetenschap dat hij ten minste gelukkig was. Misschien zou hij even droevig zijn om mij, maar vast niet lang wanneer ik het zo speelde dat hij meende dat ik hem verraden had. Dan zou hij kwaad zijn, mij verwensen en uiteindelijk vergeten.

Zo redeneerde ik.

In het eerste geval zouden er twee ongelukkig zijn, in het laatste geval slechts een.

De keus leek mij eenvoudig.’

Lucia handelt op de automatische piloot: ze vlucht en ziet Giacomo nooit meer. Na vele omzwervingen, waarbij ze in een verlichte feministenbeweging terecht komt, maar ook als vieze prostituee elke schurftige klant moet aannemen vanwege haar lelijkheid, wordt Lucia een dure hoer in Amsterdam. Ze hult zichzelf in sluiers, waardoor ze voor haar klanten extra aantrekkelijk - want mysterieus - is. Dan komt ze Giacomo opnieuw tegen: hij noemt zich Seingalt en is een vrouwenverslinder geworden die later, in onze tijd, bekend zal staan als Casanova.

Seingalt pocht dat hij nog nooit een vrouw ongelukkig heeft gemaakt, Lucia schept op dat zij nog nooit echt verliefd is geworden. Beiden gaan een weddenschap aan: Giacomo zal proberen Lucia te winnen en Lucia moet hem op de een of andere manier haar eigen verhaal vertellen. Maar de sluier en het verleden staan alle openheid in de weg.

Wat volgt is een geniaal en subtiel spel met liefde als inzet. Maar een spel moet men spelen met de hersenen, niet met het hart, anders wint men niet. Lucia raakt verstrikt in haar eigen gevoelens, die ze, sinds haar vlucht, niet meer heeft toegelaten. Uiteindelijk bedenkt zij een geniaal plan; ze schrijft hem als de vrouw met de sluier een brief waarin ze zijn weddenschap aanneemt en hij haar voor zich mag winnen. Een week lang hebben ze geweldige seks en voelt zij zich helemaal goed. Maar dan moet zij uiteindelijk toch op de een of andere manier haar verhaal kwijt. Zij schrijft hem nog een brief; waarin zij vertelt dat ze weet wie Lucia is en dat hij haar kan zien bij een hoerenhuis in de stad. Hij gaat erheen en zij is daar, zonder sluier. Het verband tussen Lucia en de vrouw met de sluier kent hij niet en zal hij ook nooit ontdekken. Hij vindt Lucia afschrikwekkend en voelt zich schuldig dat zij terecht gekomen in zo’n milieu. Zij wil niet dat hij zich schuldig voelt en geeft zichzelf de schuld. Ze zegt hem dat als ze echt van hem zou hebben gehouden, zij nooit uit elkaar zouden zijn gegaan. Hij vertrekt en schrijft nog een brief aan de vrouw met de sluier. Dat hij Lucia liever niet had gezien en dat zij de weddenschap gewonnen heeft.

Zij is ondertussen zwanger van hem en heeft een onzekere toekomst voor zich. Met kind zal zij niet kunnen prostitueren en de enige die haar zekerheid kan bieden is meneer Jamieson. Hij is al tijden lang gek van haar en heeft zijn vaste avond in de week dat hij bij haar komt om van haar diensten gebruik te maken. Zij besluit op het laatste moment alsnog met hem mee te gaan naar Amerika en krijgt uiteindelijk na haar eerste kind, Jacob, nog twee kinderen van hem.

Hiermee eindigt het boek en zijn de twee geliefden voor altijd uit elkaar’s armen gedreven.

2. Verwachtingen
Ik ben op het idee gekomen om ‘Een schitterend gebrek’ te lezen doordat ik vooral van historische romans houd. Deze hadden we thuis nog in de boekenkast staan en ik had hem nog niet gelezen. Ik verwachtte een romantisch, meeslepend boek. Daarnaast hoopte ik dat de sfeer uit die tijd goed beschreven zou zijn.

3. Motieven
-Liefde: Liefde is de rode draad door het hele verhaal heen. Het hoofdonderwerp is namelijk de liefde tussen Lucia en Giacomo.
-De sluier: Lucia draagt een sluier om haar verminkte gezicht te verbergen. Het is een zeer belangrijk voorwerp in het verhaal want hierdoor herkent Giacomo (Monsieur Seingalt) haar niet als zij elkaar weer ontmoeten.
-Spiegel met de Heilige Lucia: Dit spiegeltje komt vaak terug in het verhaal. Ze heeft dit van haar opa gehad. Ze ziet hierin bijvoorbeeld voor het eerst dat ze pokken heeft en ze draagt hem zichtbaar als ze Giacomo (dan monsieur Seingalt) ontmoet.

Thema
Het hoofdthema is in dit boek de liefde, eigenlijk een onmogelijke liefde. Het verhaal beschrijft waarom deze liefde onmogelijk is. Als ze elkaar weer ontmoeten, is het eigenlijk al te laat om weer bij elkaar te komen. Ook in de gesprekken tussen Giacomo en Lucia en Amsterdam speelt de liefde een hoofdrol. Ze bespreken wat de liefde precies is.

3. Beoordeling
Schrijfstijl: Arthur Japin wisselt beschrijvingen moeiteloos af met de verhaallijn. Hierdoor wordt een goede sfeer geschetst maar tegelijkertijd leest het verhaal nog steeds heel vlot. Ook worden er korte zinnen afgewisseld met korte zinnen. Dit leest heel fijn. Hieronder volgt een citaat waaruit blijkt hoe knap Japin iets kan beschrijven:
‘Het zou zo’n zoet verdriet zijn geweest, zo meisjesachtig hevig; zo’n diep gevoeld alleen maar doodwillen, waarin geen plaats is voor iets anders, even absoluut als zich een tel later de euforie over ons toekomstig weerzien alweer zou hebben aangediend.’ Blz. 79

Inhoud:
Personen: Lucia en Giacomo zijn de twee hoofdpersonen in het verhaal. Lucia is de echte hoofdpersoon en zij vertelt het verhaal. Deze personage is erg uitgewerkt, je komt veel van Lucia te weten door alle gedachtes en de manier waarop zij dingen beleeft. Giacomo is minder uitgewerkt omdat hij niet de verteller is.
Tijd: Het verhaal speelt zich af in de 18^e eeuw. Doordat Arthur Japin goed de beschrijft, merk je echt dat bepaalde dingen anders gingen in die tijd en dat men anders met elkaar omging.

4. Eindoordeel

 
‘Een schitterend gebrek’ vond ik een mooi, boeiend en meeslepend boek. Wat ik erg mooi vond aan het boek is de manier waarop Lucia tegen bepaalde dingen aankijkt. Deze gedachtes krijg je mee als lezer omdat Lucia de ik-persoon is. Een voorbeeld hiervan:
‘Het leven is vol mensen die hun hele leven op zoek blijven naar het wonder van de liefde zonder het ooit te zien. Het is heel simpel en vanzelfsprekend, maar onvindbaar voor wie er naar zoekt. Het enige wat nodig is, is een andere kijk. Die kun je de mensen niet leren. Alles wat je kunt doen, is je verhaal vertellen.’ Blz. 78

Wat ik ook erg fijn vond, is de manier waarop de sfeer uit die tijd geschept wordt. Uit het volgende citaat, blijkt de sfeer duidelijk:
‘Twee volle jaren bracht ik in het spinhuis door. De tucht was bitter. De sfeer onder de vrouwen hard. In de cellen werd om alles gevochten, een strozak, een homp brood, een hemd, een naald, soms alleen al om het recht om de benauwenis korte tijd nabij een open raam te mogen staan.’  Blz. 181-182.

Mijn verwachtingen zijn over het algemeen uitgekomen: Het boek is erg meeslepend door de afwisselende schrijfstijl van Japin. Het boek is best romantisch, vooral in het begin als de jeugd van Lucia en haar eerste ontmoeting met Giacomo wordt beschreven. Doordat de liefde onmogelijk is, is het boek echter ook vaak erg tragisch. Zoals al eerder beschreven, beschrijft Japin de sfeer uit de 18^e eeuw erg goed. Daarom leest het boek zo fijn. Kortom, een prachtig boek!

5. Bronnen:
http://bicat.bibliotheekmaasland.nl/iconen.html
http://www.samenvattingen.nl/